Adaptacja dziecka do przedszkola

Rozpoczęcie edukacji przedszkolnej jest momentem przełomowym w życiu dziecka. To trudny okres i sprawdzian dla dzieci i rodziców.
W czasie zapisów dzieci rodzice często zadają pytania: co dziecko idące do przedszkola powinno umieć?, na ile musi być samodzielne?. Pytania te można sprowadzić do jednego – kiedy dziecko osiągnie dojrzałość przedszkolną?

Zdaniem psychologów dojrzałość przedszkolna jest równoznaczna z osiągnięciem takiego stopnia rozwoju fizycznego, umysłowego oraz społeczno – emocjonalnego, jaki pozwala mu na pozostanie kilka godzin codziennie pod opieką personelu przedszkola i współuczestniczenie w zajęciach tam prowadzonych. Wyrazem adaptacji małego dziecka do przedszkola jest umiejętność zaspokojenia w tym środowisku potrzeb własnych oraz zdolność do spełniania stawianych wymagań. Słusznym jest więc prezentowanie dziecku przedszkola jako miejsca wesołej zabawy, nawiązywania przyjaźni, poznawania ciekawych rzeczy, gdzie wszyscy chcą się lubić i pomagać sobie nawzajem. Klimat pozytywnego nastawienia i akceptacji ze strony rodziców ich pozytywne wypowiedzi, opinie, słyszane przez dziecko, buduje jego pozytywne nastawienie do przedszkola. Sukces adaptacji dziecka do przedszkola opiera się na wcześniej rozpoczętych przygotowaniach dziecka do roli przedszkolaka. Należy wcześniej pracować nad niektórymi umiejętnościami, takimi jak:
– nauczyć dziecko sygnalizowania potrzeb fizjologicznych,
– pomóc mu opanować proste czynności samoobsługowe (samodzielne jedzenie, zdejmowanie niektórych części ubrań, podciąganie majteczek)
– utrwalać nawyk dzielenia się z innymi zabawkami i słodyczami. Kształtowanie takiej postawy może wpłynąć pozytywnie na proces adaptacji, czyniąc dziecko bardziej akceptowanym przez grupę jak również ograniczy obszar konfliktów z kolegami.
– przyzwyczajać do sprzątania swoich rzeczy po skończonej zabawie,
– wdrożyć do stosowania form grzecznościowych i dobrych manier na miarę małego dziecka,
– przypominać dziecku, że zawsze, gdy sobie z czymś nie radzi może powiedzieć: proszę mi pomóc. Uświadomienie dziecku jego praw do realizacji swoich potrzeb, otrzymania pomocy od swoich pań w tym zakresie, wiąże się również z uświadomieniem dziecku konieczności respektowania takich samych praw rówieśników.

Rodzice nie powinni bagatelizować też problemów sygnalizowanych przez dziecko. Jak najszybsza, wnikliwa ich analiza, podjęcie współdziałania z nauczycielem może pomóc dziecku w pokonaniu problemu, czyniąc przedszkole w odbiorze dziecka bardziej przyjaznym i otwartym na jego potrzeby. Rodzice są dla dziecka pierwszymi, najważniejszymi odbiorcami i „recenzentami”. Dlatego też nie powinna ujść ich uwadze żadna, nawet z pozoru najdrobniejsza informacja o uzyskanej pochwale, udanej zabawie, namalowanym obrazku, w którym tylko miłość rodzica, jego chęć dzielenia dziecięcej radości, pozwalają dostrzec w plamie farby samolot lub misia.

 Podziw i zachwyt najbliższych łączy dziecko emocjonalnie z przedszkolem i tym samym staje się ono akceptowane przez dziecko jako miejsce, w którym dzieje się w jego życiu wiele bardzo ważnych rzeczy

Opracowała: Małgorzata Głód