Kiedy udać się do poradni psychologiczno- pedagogicznej?

               Rozpoczęcie edukacji przedszkolnej, osiąganie dojrzałości szkolnej i w końcu nauki w szkole to bardzo ważne etapy w życiu dziecka, bywają jednak stresujące zarówno dla ucznia jak i jego rodziców. W tym czasie może nasuwać się do głowy wiele pytań, na które rodzic czasem nie potrafi sobie sam odpowiedzieć. Niekiedy pojawiają się wątpliwości czy przebieg rozwoju pociechy przebiega prawidłowo. Czy  dziecko powinno już przestać wybuchać płaczem i zacząć panować nad emocjami. Czy powinno już zacząć mówić, mówić płynnie i wyraźnie? Czy to źle, że wciąż nie potrafi skupić uwagi na zajęciach, wciąż przeszkadza i dokucza innym? Może powinno już interesować się czytaniem i pisaniem? Może mu przejdzie, wyrośnie, dojrzeje?

               Tego typu wątpliwości zdarzają się większości rodziców i świadczą o tym, że z troską obserwują oni  postępy i trudności swoich pociech. Nie zawsze jednak samodzielnie potrafią określić, czy te wątpliwości mogą faktycznie świadczyć o problemie dziecka. Jednakże świadomy rodzic, to taki, który bacznie obserwuje zachowania swojego dziecka, słucha sygnałów płynących z otoczenia, z przedszkola, szkoły, wyciąga wnioski i potrafi zareagować w odpowiednim momencie. Ważne by nie pozostawać na etapie podejrzewania problemu z nadzieją, że ustąpi , należy weryfikować niepokojące objawy u osób posiadających wiedzę na temat prawidłowego rozwoju dziecka.

               Gdy zaobserwuje się coś niepokojącego w pierwszej kolejności należy zgłosić się do wychowawcy, czy nauczyciela, z którym dziecko ma najczęstszy kontakt i skonsultować swoje wątpliwości. Być może zamartwianie się jest zbędne, jest jeszcze czas by osiągnąć daną sprawność. Jeśli jednak nauczyciel ma podobne spostrzeżenia, należy sprawę omówić i wspólnie wybrać drogę rozwiązania sytuacji. Nie zawsze będzie potrzebna wizyta u specjalisty czy w poradni psychologiczno- pedagogicznej. Większość problemów można rozwiązać wspólnie z placówką, podążając za wskazówkami nauczyciela, pedagoga, psychologa czy logopedy. Najlepsze efekty widać , gdy rodzic i nauczyciel przyjmują jeden front i wspólnie działają na rzecz poprawy sytuacji.

               Jeśli problem jest bardziej złożony, potrzebna może być wizyta w poradni- psychologiczno pedagogicznej. Zazwyczaj z inicjatywą wychodzi nauczyciel, proponując rodzicowi taką formę pomocy. Zdarza się tak w sytuacjach, gdy dostępne nauczycielowi formy pomocy dziecku zawodzą, sygnały wysyłane przez dziecko pozwalają podejrzewać zaburzenia prawidłowego rozwoju, niepokojące są wyniki obserwacji dziecka prowadzonej przez nauczyciela lub co zdarza się najczęściej dziecko nie wykazuje się dojrzałością do podjęcia nauki szkolnej. W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem jest zaufać nauczycielowi, jako osobie kompetentnej i przygotowanej do tego, by wychwytywać nieprawidłowości w rozwoju społecznym, emocjonalnym, poznawczym czy nawet fizycznym dziecka. Propozycja wizyty w poradni wysunięta ze strony nauczyciela zawsze ma na celu dobro dziecka i troskę o jego prawidłowy rozwój  i funkcjonowanie w zarówno w placówce jak i najbliższym dziecku otoczeniu.

               Jeśli nauczyciel stale zwraca uwagę na zachowanie dziecka, a w domu nie przejawia ono zachowań, o których wspomina, warto poszukać przyczyny takiego stanu rzeczy. Być może dziecko wykazuje problemy adaptacyjne, nie potrafi porozumieć się z rówieśnikami lub dorosłymi? W diagnozie problemu na pewno pomoże wizyta w poradni. Nie oznacza ona, że dziecko jest chore, czy że ma poważne problemy rozwojowe, sytuacja jednak wymaga rozwiania wątpliwości. Nauczyciel zauważa i może wskazywać na niepokojące symptomy u dziecka, może jedynie podejrzewać przyczyny problemów, nie jest jednak osobą, która może stawiać diagnozy. Poradnia psychologiczno- pedagogiczna to instytucja, która wspiera zarówno nauczycieli jak i rodziców i ich dzieci. Zajmuje się nie tylko diagnozą problemów, ale i ich profilaktyką. Wsparcie doświadczonych psychologów, pedagogów oraz terapeutów jest bardzo cenne. Znają oni specyfikę dziecięcego rozwoju i służą swoją ekspercką wiedzą, rozwiewają wątpliwości i kierują odpowiednio postępowaniem diagnostycznym. Niewątpliwie rodzice przeżywają stres w takiej sytuacji, nie należy jednak obawiać się takiej wizyty, może ona tylko pomóc. Trzeba pamiętać, że wizyta w poradni jest dobrowolna i jest formą wsparcia dla rodzica i dziecka.

               Z dzieckiem w wieku przedszkolnym do poradni psychologiczno -pedagogicznej należy się zgłosić gdy:

• nie mówi pełnymi zdaniami, mówi niewyraźnie, mocno zniekształca wyrazy, nie wymawia prawidłowo głosek s, z, c, dz (w wieku 4 lat), sz, ż, cz, dż, r (5 lat) a w placówce do której uczęszcza nie ma logopedy,
• nie jest zainteresowane kontaktami społecznymi (z dorosłymi ani dziećmi) lub boi się ich,
• podejmuje wyłącznie dziwne, monotonne i niezróżnicowane zabawy,
• niechętnie rysuje, nie uczy się czynności samoobsługowych,
• ma trudności z aklimatyzacją w przedszkolu,
• nie możesz posłać go do przedszkola i potrzebujesz porady, jak pracować nad jego rozwojem i edukacją w domu,
• dziecko jest bardzo uparte, krnąbrne, wymusza na Tobie różne zachowania atakami histerii,
• często zapada na różne choroby, jest przewlekle chore lub niepełnosprawne,
• cokolwiek w jego zachowaniu niepokoi Cię,
• masz wątpliwości, czy stosujesz właściwe metody wychowawcze.

               Rodzic może zgłosić się do poradni samodzielnie, w oparciu o własną decyzję, nie tylko po propozycji nauczyciela w przedszkolu czy szkole. Nie jest potrzebne skierowanie ze strony placówki czy lekarza rodzinnego. Poradnie są zrejonizowane i zajmują się wsparciem placówek oświatowych oraz dzieci i młodzieży z danego rejonu. Dla obszaru Gminy Dukla jest to Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna w Miejscu Piastowym.

               Podsumowując, wizyta w poradni ma przede wszystkim pomóc dziecku i rodzicowi w lepszym funkcjonowaniu i w rozwiązaniu problemów. Nie należy jej się obawiać, ani przyjmować tego rozwiązania jako krzywdzącego dla dziecka. Udając się po pomoc, miejmy świadomość, że robimy to dla naszej pociechy i jej dobra. Przełamując  własną  wewnętrzną blokadę i strach przed wizytą w poradni otrzymujemy wsparcie i fachową poradę. Interes dziecka jest najważniejszy.

Karolina Szczurek